ADR Fietsinleefreis Maramures: Fietsdag 5 Sighetu Marmatiei – Ciocanesti: 154km – 1418 hoogtemeters
Foto’s: Pieter Stockmans en deelnemers
De wereld na de Prisloppas: een verborgen paradijs van berghelling na berghelling na berghelling bedekt met pijnbomen, als vliegende tapijten op de flanken van de Karpaten. Beneden in de vallei stroomt de rivier de Bistrița en liggen de dorpen met kleurrijke houten huizen verspreid in het groen.
Om hier te komen vanuit Sighetu Marmatiei moesten we maar liefst 65 kilometer rechtdoor rijden. Geen bochten. Rechtdoor. Constant op 1-2% helling bergop. Op een niet erg idyllische weg. Door de regen. Kletsnatte wegen, opspattend water. Niets spannends aan, dacht ik.
Maar de beloning later…
Ergens halverwege het eentonige trappen prikten drie scherpe pieken van kerken door de mist tussen de bossen: het Bârsana klooster.
Het is een geweldige site, maar de gebouwen zijn replica’s van het oude klooster uit 1711. De kerk van dat oude klooster werd verplaatst. Niettemin is het nieuwe klooster een complex van spectaculaire structuren die volledig uit hout zijn opgetrokken.
Maar het is de oude kerk 4 km terug op de route die tot de 8 houten wonderen van Maramureş behoort.
Het is vreemd dat deze kerk minder bezoekers krijgt dan het nieuwe klooster. Zelfs met ADR bezoeken we alleen het nieuwe klooster. Ik had eigenlijk ook graag het echte erfgoed gezien.
Na een korte klim en afdaling: nog 10 kilometer rechtdoor, leek het een eeuwigheid te duren, tot de lunch in Borșa.
3 jaar geleden was ik hier met een Roemeense klimaatwetenschapper die Borșa ‘de hoofdstad van de houtkapmaffia’ noemde. Maramureş is al eeuwenlang de houtkapregio van Roemenië. De meeste mensen hier leven al generaties lang van houtkap en vinden klanten in grote buitenlandse bedrijven. Het Oostenrijkse bedrijf Holzindustrie Schweighofer in Roemenië kan bijvoorbeeld meer hout verwerken dan Roemeense houtkapbedrijven kunnen leveren. Dat zorgde voor een onverzadigbare honger naar hout, corruptie en een trieste ontbossing van Europa’s laatste oerbossen.
Confronterende video van kaalslag in Maramureş en elders, gefilmd door drone: https://youtu.be/_TOlDtgg0bE
U kan hier lezen over (illegale) houtkap in Roemenië: https://www.mo.be/analyse/roemeense-houtkapmaffia-heeft-mij-geruineerd en https://www.mo.be/reportage/europa-s-laatste-oerbossen-veranderen-houtfabrieken
Ik trok droge kleren aan in het restaurant en stapte naar buiten onder een warme schuwe zon en droge wegen. Het uitzicht op de Prisloppas zou spectaculair zijn.
We begonnen aan de 23 kilometer lange klim, van 660 meter naar 1411 meter hoogte.
De ️PRISLOP PASS is een zachte klim. Je kunt een goed tempo aanhouden naar de top. Voor de eerste 10 kilometer bedragen de stijgingspercentages niet meer dan 3%. Ook daarna is de maximale hellingsgraad slechts 6,5% (https://climbfinder.com/nl/beklimmingen/pasul-prislop-borsa)
De klimmers ontsnapten snel. Ludo schoot weg en we zagen hem niet meer terug.
Ik ben lang bij Patrick gebleven. Maar in de laatste zeven kilometer met zeven haarspeldbochten, toen de weg boven de bomen klom en we uitkeken over eindeloze valleien, wilde ik Ludo alsnog inhalen. Patrick bleef achter.
Op de top verschenen in de verte besneeuwde toppen.
De afdaling is fenomenaal mooi, en verraderlijk.
Mooi, want je rijdt een verborgen wereld in waar je helemaal omringd wordt door bergwanden vol pijnbomen met een besneeuwde top aan de horizon.
Verraderlijk, want de echte afdaling is slechts 5 km lang, gevolgd door een 35 km lange zeer milde afdaling -2%, stroomafwaarts naast de rivier de Bistrița. Met een felle tegenwind was deze afdaling behoorlijk pittig.
Bovendien stond ik er alleen voor omdat ik de groep had laten wegrijden. De schoonheid van het landschap had me verleid om tientallen keren te stoppen en foto’s te maken.
Ik duwde met 45 km/u tegen de tegenwind in. Op 15 km van onze accommodatie, bij het binnenrijden van de historische streek van Boekovina, haalde ik Luc, Jef en Theo in. We raceten naar het hotel, in een dorpje midden in de natuur, in een vallei omringd door een cirkel van groene heuvels.
Morgen rijden we door Boekovina en beklimmen we de Transrarau, een van de mooiste bergwegen in de Roemeense Karpaten.
